Het Succesverhaal van: Miranda

De start van de Bootcamp

Mijn eerste week begon met uitdagingen die ik niet had voorzien, 24/7 geconfronteerd worden met mijn eigen lichaam en gedachten.

Ik was heel bewust met mezelf bezig. Veel gehuild (wist vaak niet eens waarom) en ‘spierpijn en een stapelbed’ was een goeie combinatie om te beseffen dat ik met dit lijf niet oud wilde worden.

De eerste donderdag hadden we bootcamp training en daarna zei Sjoerd; applaus voor jezelf goed gewerkt iedereen! Kortsluiting bij mij; wat dacht die gast nou dat ik hierover tevreden was?? Dat dit de moeite was om voor te klappen?! Ik werd zo kwaad op mezelf, iedereen stond te klappen met de laatste energie die ze nog over hadden. Was ik nou de enige die er zo over dacht.. ik besloot Sjoerd aan zijn jas te trekken.

Hij vond dat ik het goed had gedaan en ik vond hem een eikel, ik was moe en boos en begreep er helemaal niks van. Sjoerd zei me toen dat ik het goed had gedaan als ik mijn best had gedaan… had ik mijn best gedaan, kon ik beter? Nee ik kon niet beter maar dat vond ik nou juist zo teleurstellend. Ik moest accepteren dat dit nu mijn niveau was.

Als ik ’s avonds in de spiegel tegen mezelf kon zeggen ‘ik heb vandaag mijn best gedaan’ dan was het goed genoeg.

Het duurde ongeveer 3 dagen voor ik snapte dat dat zo was en dat het ook werkte.

De Groep

De groep heeft ook een belangrijke rol gespeeld, samen in hetzelfde schuitje. Je zit met mensen die je begrijpen, die dingen vertellen waarin je jezelf herkent en waar je steun aan hebt.

Je stimuleert en helpt elkaar en je jut elkaar soms op zodat je samen je grenzen verlegt. Iedereen zijn eigen breekpunten en valkuilen.

Dat had ik vooraf niet gedacht ik dacht dat overgewicht bij iedereen een beetje dezelfde reden had.

We weten allemaal dat het komt omdat we teveel eten en omdat we te vet eten of teveel suiker en te weinig bewegen.. maar de onderliggende reden en de handvatten die je nodig hebt om hierin te veranderen die zijn echt niet voor iedereen hetzelfde. De een wil te veel, de ander geeft te snel op, weer een ander heeft vrienden of familie die je (waarschijnlijk onbewust) telkens in hetzelfde cirkeltje trekken en weer een ander heeft zelf medelijden en ga zo maar door.